Lanzarote – zbiór informacji

Lotnisko i komunikacja

Lanzarote jest częścią archipelagu Wysp Kanaryjskich. W przeciwieństwie do pozostałych wysp jest najmniej zielona. Nazywana jest „wyspą wulkanów” ze względu na ponad 300 wulkanicznych stożków, które znajdują się na jej terenie, przy czym niektóre z nich są nadal aktywne. Niezwykły, niemal księżycowy krajobraz wyspy to skutek licznych erupcji wulkanicznych, które miały tu miejsce ponad 300 lat temu. Ostatni wybuch wulkanu miał miejsce w 1824 roku. Lotnisko jest bardzo dobrze skomunikowane z najpopularniejszymi miejscami na wyspie. Przy wyjściu z lotniska praktycznie zawsze znajdziecie zaparkowane taksówki. Jeżeli chcecie poruszać się po wyspie komunikacją publiczną koniecznie zainstalujcie aplikacje Moovit – niestety w Google Maps nie znajdziecie rozkładów jazdy autobusów. Linia 161 zawiezie was do Puerto del Carmen (10-15 min jazdy) a swoją trasę kończy w Playa Blanca (około 50 minut jazdy).

Puero del Carmen

My naszą dwutygodniową przygodę z wyspą rozpoczęliśmy w Puerto del Carmen, a konkretnie w hotelu Jameos. TUTAJ możecie poczytać i nim więcej. Jest to jedna z głównych miejscowości wypoczynkowych na Lanzarote, znajduje się na jej południowo-wschodnim wybrzeżu. Największą atrakcją miejscowości są wspaniałe, ciągnące się wiele kilometrów, piaszczyste plaże. Ponadto miejscowość wyróżniają świetne warunki do uprawiania sportów wodnych i intensywne życie nocne – jest tu masa restauracji, klubów nocnych i dyskotek – większość, a właściwie wszystkie;) – oglądaliśmy za dnia, jednak sama ilość potwierdza, że jest to „imprezowa stolica wyspy”:) Puerto del Carmen jest też świetnym miejscem dla miłośników zakupów. Znajdziemy tu zarówno sklepiki z pamiątkami, jak i eleganckie butiki. Najwięcej sklepów znajduje się przy głównej ulicy miasta – Avenida de las Playas.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Arrecife

Arrecife to stolica Lanzarote, położona we wschodniej części wyspy, która pełni jej funkcję od 1852 roku (wcześniej było to Teguise). Zajmuje ona powierzchnię 22 km kwadratowych i jest ona największym miastem na wyspie. Mieszka tutaj ponad 70 tysięcy ludzi co jest jedną trzecią wszystkich mieszkańców Lanzarote. Na tutejsze warunki to metropolia;)

Szczerze mówiąc, nas trochę rozczarowało, nasza wizyta przypadła na styczeń, trwała calima – może to spowodowało, że w naszym odczuciu było tu pusto i mimo obietnic, miasto ani trochę nie tętniło życiem – podobno w sezonie jest zupełnie inaczej. Warto zajrzeć jeżeli będzie w okolicy – plaże są przepiękne. Na naszych chłopakach wrażenie zrobił Castillo de San Gabriel, czyli Zamek Świętego Gabriela. Wznosi się na jednej z wynurzających się w głąb oceanu wysepek o nazwie Islote de los Quemand. Do twierdzy (oprócz drogi morskiej) dochodzi się albo kamiennym traktem, albo zwodzonym mostem Puente de las Bolas z charakterystycznymi kolumnami z kulami armatnimi. Znajduje się w nim muzeum którego nie dane nam było zobaczyć – wedle Googla wstęp kosztuje 6 Eur i zwiedzanie zajmuje około 15 minut.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Co ciekawe, w Arrecife ulokowany jest jedyny na wyspie wieżowiec – hotel. Dlaczego wszystkie inne budynki są „niższe od palm”? W tym miejscu nie sposób nie wspomnieć o César’ze Manrique. Wyspa jaką znamy dzisiaj w duże mierze, zawdzięcza swój charakter właśnie jemu. Urodził się w Arrecife. W 1945 roku rozpoczął studia w Academia de Bellas Artes de San Fernando w Madrycie. W 1964 roku wyjechał do Nowego Jorku, w1968 roku Manrique wraca na rodzinną wyspę na stałe. Rozpoczyna pracę nad swoim najważniejszym, najbardziej osobistym projektem – zachowania oryginalnego charakteru Lanzarote, naturalnego wplecenia sztuki w krajobraz. César Manrique dążył do zachowania tradycyjnego, niskiego budownictwa i określonego ładu przestrzennego. Był wrogiem masowej turystyki. Uważał, że krajobraz powinien pozostać naturalny, bez sztucznych elementów, bez reklam. To właśnie artyście zawdzięczamy ogród kaktusów w nieczynnym kraterze, salę koncertową wewnątrz skalnej groty oraz taras widokowy wpisany w klif. Struktury te pomimo swojego rozmachu wkomponowane są w krajobraz, zgodnie z prostą zasadą „dom musi być biały i niższy niż palma”. Manrique sprawił, że Lanzarote to miejsce szczególne, bez wielkich hoteli nastawionych na masową turystykę, bez tablic reklamowych, za to z tradycyjnym budownictwem oraz Wind Toys, rzeźbami ruszającymi się na wietrze.

• 

• 

Playa Blanca

Playa Blanca to najbardziej wysunięta na południe miejscowość wyspy Lanzarote, będąca dawniej niewielką wioską rybacką. Z czasem stała się ona drugim pod względem popularności kurortem wypoczynkowym na wyspie. Rozciąga się ona od zachodu począwszy od plaży Papagayo w Las Coloradas aż po latarnię morską Pechiguera – wzdłuż wybrzeża znajduje się siedmiokilometrowa promenada. Jadąc tutaj mieliśmy dwa cele – Montana Roja i park wodny. Montana Roja ma 312 metrów i jest dumą Narodowego Parku Corralejo. Ze szczytu widać połowę wyspy i rozciąga się widok na Ocean Atlantycki. Wejście jest spokojne, 4-ro latki spokojnie je pokonają. Ale (!) ku naszemu zaskoczeniu, jednogłośnie stwierdziliśmy, ze Montana di Tinaguache która odwiedziliśmy będąc w Teguise zrobiła na nas większe wrażenie (w następnym akapicie więcej info i zdjęć stamtąd) . Nie znaczy to, że tutaj nie warto wchodzić – warto 😉 Spacer, z plaży na szczyt Monte Roja i z powrotem, nie zajął nam nawet 2 h, a na stanie miałam cztero- i sześcio- latka. Aqualava Water Park – o nim możecie przeczytać więcej TUTAJ. Tutaj przetestowaliśmy aż dwa hotele – THB Tropical Island o którym możecie poczytać TUTAJ oraz TUI Flamingo o którym możecie poczytać TUTAJ

Costa Teguise

To najmniejszy z trzech głównych kurortów Lanzarote. Od lotniska oddalony jest o około 14 km. Znajdziecie tu niską zabudowę, typową dla całej wyspy. Największe wrażenie robi promenada wraz ze ścieżką rowerową, prowadząca wzdłuż pięciu plaż. Jest to idealne miejsce zarówno dla rodzin z dziećmi jak i zapalonych sportowców – miejsce idealne dla triathlonistów i biegaczy – tutaj znajduje się start maratonu na Lanzarote. Trafiliśmy do hotelu Seaside Beach który jest kultowym miejscem wśród sportowców. TUTAJ poczytacie o nim więcej. Miejscem które zdecydowanie warto odwiedzić, a zaskakująco mało osób je poleca jest Montana de Tinaguache. Bardzo ciekawy wulkan, na który spokojnie możecie wybrać się z 3-4 latkami. Kaldera robi spore wrażenie, szczególnie na dzieciach, a ich satysfakcja ze zdobycia szczytu była ogromna. Cała wycieczka zajęła nam około 2h – 2,5h – z wybrzeża do podnóża wulkanu jest około 3 km, samo wejście na szczyt trwało może 20 minut, schodzenie trochę więcej;) W okolicy znajduje się również aquapark – niestety w styczniu był nieczynny.